Nga Albert HABAZAJ
ELEGJI PËR NËNËN
Bebesë, Shenjtores sonë, sedërtares së shtrenjtë:
Dy vjet pa ty, Nënë
Lotin derdh në këngë.
Qaj pa lot përbrenda
Sa më dridhet zemra...
Unë në Tërbaç përsëri do të shkoj
Po kush do të më presë me krahë hapur,
“Erdhe, a të keqen!”, kush do të më thotë,
Iku trimëresha me stuhi brengash matur …
Pushon tani në krah të burrit e djalit,
O Nënë, as mali me borë s’ duron sa ti,
Si vallë i sfidove shqiponjat e malit,
O nënë, o mall, lot i patharë, dhembshuri ...
13 vjet e prite këtë ditë
Atje ke gjetur qetësinë, o Bebè!
Ta ndjej aromën e ngrohtë me dritë,
Ta shoh imazhin ëmbëlor hënës mbi rè …
Përse e bëre këtë sakrificë sublime,
Le ushqimin, ilaçet me bindje i le,
O zhgabonjë e Tranajoit sa fluturime
Ëndrra dhe dëshira të tuat kemi ne.
Nuk të qaj vitet, po vuajtjet që s’thuhen,
S’ doje të na lëndoje e lotët ke ndrydhur,
Që sot e tutje, nga ti erërat druhen,
Dhemb unë tek gjej portën e shtëpisë mbyllur…
Ai që nënën ka humbur
Më kupton, loton si unë,
Nuk e bën, jo për t’u dukur,
Lot i dhimbjes mbush një lumë…
O Bebè, moj xhanè,
Ç’mal mbi supe që më le…
Tërbaç, e mërkurë, 09.02.2022 - Vlorë, e mërkurë, 07.02.2024
Comments