SI TOKA . . .
Nganjëherë bëhem Toka ,
pi ankthin e krojeve dhe burimeve
që të mos shterrojnë lumenjtë nga gurët .
Nganjëherë bëhem Hekatë ,
ndez zjarre të mëdhenj kohëshkurtër ,
sajoj . . . qindra flutura , mbi lulen me te bukur .
Një tufë zogjsh të palodhur ,
shkruajnë me sqep dicka te pakuptueshme në ajër .
Kuqëlimi i gërmave imiton zjarrin , në timen vatër .
PREMTIM VIRTUAL
Në buzët e horizontit ndodhet pafundësia.
Në saksitë e vogla të luleve ndodhet
zëmra e ëndrrave dhe dashuria .
Ngjyrat janë pafajësi .
Drita , je ti vetë o Njeri !
Mbaj në dorë një degëz të gjelbërt ulliri ,
me vehten e panjohur të bëj Paqe ,
Duke ecur , qesh pa e kuptuar . . .
E më bëhen dy gropëza të vogla në faqe .
Ç´të jetë vallë mrekullia e një fragmenti përjetësie ,
gjithmonë idiluese dhe kaq ikanake !
Shpalosje ? Përqëndrim ? Shkollë që të mëson
si të ngjitesh edhe një shkallë,
ende pa u kthyer gjithçka në mallë ?
Ndoshta. . . pikë premtimi virtual ,
në të gjitha të thënat pa fjalë .
KONTUR I PA PREKSHEM
Greminave të mija ,
rënkimet rregjistrojnë tërmetet e hapësirës së lirisë ,
që përditë ngushtohet , e ndryshon .
Akulli mbi plage përvëlon . . .
Vetëm Vepra është dëshmitare në një dëshirë.
Kontur i paprekshëm krijon ndjesinë
se si pas vdekjes mund të jetosh përsëri . . .
Aty larg . . . ku quhet Përjetësi !
Në Eden , do të më afrohet gjarpëri i mirë ,
për të më bërë shoqëri !
E di !
ERA ESHTE REBELE
Keni provuar të shihni brënda syrit të erës ,
ndërsa vraponi në shpellën e ndërgjegjes të gjeni strehim ,
të shtypni melodinë Bethoviane të shiut që bie furishëm ,
dhe sythi në degë të përjetojë thëllim ?.
Nuk ka rëndësi koha ,
as vendi ku gjithçka para teje ka qënë shkretëtirë ,
rëndësi ka arsyeja që gjallëroi bajamen ,
shiun e stinës për të pirë .
Era është rebele . Shfaqet vend e pa vend ,
m´i zhvesh mendimet , ne krahe me merr
dhe . . . më le pa mend !
תגובות