S’kam ardhur për të mbushur një hapësirë,
në këtë jetë!
Të ushqehem me peshk nga deti dhe mish nga kopetë.
Për të vrarë kohën e shtrenjtë , me gjumë ...
Thjesht për të marrë frymë.
Kam për shpirt një trisht :
do lëmuar.
Kam një tru gjithmonë të ngacmuar :
do lëvruar.
Kam një sy që më sheh larg :
do kuptuar.
Kam dhe një zemër të butë :
do vlerësuar ...
S’kam ardhur në këtë jetë,
të shlyej vetëm detyrime.
Të jem gruaja më e mirë në lagje
dhe nëna me dekoratë amvise.
Nuk dua të harroj , edhe veten.
e ky nuk është aspak egoizëm.
Është se : E dua jetën!
Me rrenqeth dashuria per penën, fletën ...
qullur germash, muzash,
here gri , herë petal trëndafilash ...
Kam thjeshtësinë, butësinë e vajzave tiranse,
që gëzimin e luajnë nëpër gishta me një dajre.
Çmendem edhe për një fyell,
gajde, klarinë, madhështoren çifteli ...
Përkulem tek një kitarë korçare, plot nostalgji ...
Nëse e tejlodhur jam ,
nga ankthi dhembemprehte I emigrimit,
dëgjoj edhe Shtraus.
Bethoveni me ndez kur jam e zemëruar.
Poradecin e madh e lexoj në se zemrën
e kam të vrare e te lënduar.
Terziun, Astritin , Myrtajn , Martikon , e madh
I lexoj kur ndjehem Pak , për t’u pasuruar. . .
Merinin, Katsalidas , Xhuliin , i mbaj nën jastëkun e ngrohtë,
mjekoj me vargun e tyre plagët e mia.
Ku më bukur se në poezi ,
bëri fole te ngrohte vetmia ...
Lexoj Aljende . . . për t’u tjetërsuar .
të mundem qiellit, t’ia zbres yjet,
hënën, ta kem shaluar ...
Jam ...
E ç’nuk jam!
Veç detyrimeve, shumë të drejta kam ...
Më ngacmon një vizion për ditët pa ngjyrë.
Sa dua , e vërteta të ketë fytyrë ...
Udhën e Atit , ndriçoma Gjergj Elez Alia!
Ismaili i Flamurit, Podrimja i çmuar!
Ju që kënduat heronjtë e himne thurët,
për një tokë të përvëluar.
- S’e ditkerkeni ? JU !
JU jeni himni i vjetër dhe i ri,
qe kjo Toke gjithmone ka kerkuar ...
Une , filiz i tokes suaj , nje germe e stermunduar !
Comentários