Bota është një grua në hall

Bota është një grua në hall

Nga Fatmir Terziu

Bota është një grimim. Sytë i qëndis

me mijëra vite ëndrra

ku udhëton miti nga memorja

e udhëtarit me shkopin magjik,

mbi telajon

e dëshirave të përfjetura

në një botë tjetër

kërkon të zbresë hënën e fshehur

pas gjetheve të veshura me butësinë e reve

e zabelet ngrihen pas mëndafshit të bëhen pyje të dendur

në këtë botë

drita depërton nga linjat

e hija shëtit të kot

me stilin e një gruaje mitike ngjyrat

mbi të gjithë shtjellën,

e thënë që herrët,

e kuqja është forca që mbush rrjedhën

në një natë të errët

ku hyn natyrshëm agu, pronari i një dite të re

të kërkojë thellë në pronën e saj

e hëna është shtrirë tetë pashë në dhe

me duart e Mikelanxhelos në vaj

të zbardhet përsëri agu tjetër për ne,

e pronari i agut shëtit ende shekujve

për të kaluar udhën pas një gjiri të madh,

e lë veten të lutet mes tempujve

bota është një grua në hall,

nga e treguara tek e sotmja, tek e thëna

ngulur mes dy hapësirave në një majë,

e lindur sikurse e ka bërë vetë nëna,

Mikelanxhelo thotë se ajo nuk ka faj,

pse në mes i mbeti hëna.