Bashkim Çarçani: Polici i Senzhenit

Në rrugët e mbushura me makina dhe njerëz të Shenzhenit, një qytet ku teknologjia dhe njerëzimi ndërthureshin në mënyra të reja çdo ditë, një robot humanoid patrullonte me një qetësi të ftohtë dhe precize. PM01, krijuar nga Shenzhen EngineAI Robotics Technology Co., ishte më shumë se një makinë – ai ishte një sy vigjilent, një vesh i kujdesshëm dhe një dorë ndihmuese për ata që ecnin mes kaosit të qytetit.

Dita filloi si çdo ditë tjetër për PM01. Me lëvizje të qeta dhe të sinkronizuara, ai ecte mes kalimtarëve, duke analizuar fytyrat, duke përpunuar të dhënat dhe duke identifikuar situata që kërkonin ndërhyrje. Rrugët ishin të zhurmshme, plot me boritë e makinave dhe hapat e nxitueshëm të njerëzve që ndiqnin rutinën e tyre të përditshme. Por ai ishte ndryshe. Nuk kishte nxitim, nuk kishte ndjenja – thjesht një mision për të mbajtur rendin dhe për të ndihmuar ata që kishin nevojë.

Një pasdite, teksa rrugët ishin të mbushura me makina dhe kalimtarë, PM01 vërejti diçka të pazakontë. Një fëmijë i vogël qëndronte i vetëm në një cep rruge, sytë e tij të mbushur me konfuzion dhe frikë. PM01 analizoi situatën në një fraksion sekonde dhe iu afrua butësisht. “Kini humbur?” pyeti me një ton të qetë dhe të sigurt.

Fëmija ngriti sytë dhe për një moment, ai hezitoi. Njerëzit përreth ecnin pa u ndalur, të zënë me botët e tyre, por PM01 ishte aty, duke pritur një përgjigje. Me një lëvizje të kujdesshme, ai aktivizoi një ekran të vogël dhe tregoi një hartë të qytetit. “Mund të më tregosh ku është familja jote?” vazhdoi ai.

Një grua, e cila kërkonte me ankth fëmijën e saj mes turmës, e pa skenën dhe vrapoi me lot në sy. “Xiao Ming!” thirri ajo, ndërsa fëmija u kthye dhe vrapoi drejt saj. PM01 qëndroi për një moment, duke konfirmuar se gjithçka ishte në rregull përmes analizës së fytyrave dhe të dhënave të regjistruara. Kur gjithçka ishte verifikuar, ai thjesht u kthye dhe vazhdoi patrullimin e tij, i palodhur, i pandikuar nga emocionet, por gjithsesi një prani e rëndësishme në jetën e qytetit.

Në një metropol që kurrë nuk flinte, PM01 ishte një kujdestar i heshtur, një dëshmitar i historive të vogla dhe të mëdha që ndodhnin çdo ditë. Ai nuk kishte ndjenja, por njerëzit rreth tij e ndjenin praninë e tij. Dhe në një botë gjithnjë e më të mbushur me inteligjencë artificiale, ndoshta, në mënyrën e tij të heshtur dhe precize, ai ishte më njerëzor se ç’duhej.