Mërgojnë lulet
Mërgojnë shqipet,
Lulëzimi shterp
Fluturimi s’ngjitet.
Mërgojnë zemrat
Pa rrahur me ritme,
Po zbardhen këngët
Po plaken vitet.
Mërgon pranvera
Me gjithë lulet,
Me rrënjë Shqipëria
Rrezik të shkulet.
Nuk është ikja
Monument shprese,
Rikthimi tek nëna
Syth i blertë jete.
[Romë, 27.04.2000; botuar në librin “Mërgata e luleve: poezi refugjate e të tjera]
Faleminderit, prof. Fatmir Terziu për botimin e poezisë Mërgata e Luleve"!
Është një nga vjershat e mia të vjetra, të cilën e kam bërë kur isha emigrant në Itali (pasi e kisha përfunduar "stazhin" e refugjatit). M'u kujtua këto çaste jo të mira për shëndetin tim dhe thashë ta ndaj me njerëzit e mirë, bij e bija të këtij vendi.
Dhe një herë, faleminderit!