Se kam të lehtë , ti thur këto vargje
Në fyt ,më mbyt një ngashërim
Këto ditë pa ta ,ngjajnë kaq të zbrazëta
Dhe ky qytet pak anonim
S'mësohem dot , pa Agim.Maton
(Për të dhe ajri ndien mall )
Në vend të tij ca metafora
Me një shirit të zi mbi ballë
U nis drejt qiellit një buzëmbrëmje
(Kjo botë për të, nuk ish e drejtë )
Mbi krahët e lodhur të një dhimbje
Siç ndodh gjithmonë me një poet
Pas tij nxitoi edhe Alushi
(I urti , i miri , si ai )
Qe veç me këngë veten e mbushi
Dhe vargjet kish për perëndi
Në sytë e mi ende ka mbetur
Portreti i tij veshur prej resh
Shakatë e tij mes nesh janë tretur
Unë prap me ty vazhdoj të qesh
S'e shoh gjëkund as Bardh Maliqin
(Ndofta është loti , që s'më lë )
Në Konispol me thanë ca miq
Bajamet zi po mbajnë për të
E gjetën me një varg në buzë
Teksa kish dhënë të fundit frymë
Poeti vdekjen e përbuz
Ai vetëm jetës i ngre hymn
Se kam të lehtë , të rreshtoj fjalët
Se vargu shpesh me ngec në gojë
Thonë se Saranda ka shumë diell
Por unë këto ditë , s'po e shikoj
Comments